Yapılan bir araştırma, ozon katmanını tahrip ettiği için 1980’lerde yasaklanan CFC’lerin yine kullanılmaya başlandığını ortaya koyuyor. Lakin nerede ve neden kullanıldığı muhakkak değil.
Ülkelerin ozon katmanına ziyan veren kimyasalların kullanımını azaltmayı kabul etmesinden otuz yıl sonra, ozonun 2060’lara kadar büsbütün güzelleşeceğine dair umut verici işaretler var. Fakat şimdi tehlikeyi atlatmış değiliz.
YASAKLANAN CFC’LER TEKRAR KULLANIMDA
Bu ay Nature Geoscience mecmuasında yayınlanan bir çalışmayı aktaran Chip, 1980’lerde yasaklanan tehlikeli gazların emisyonlarının bugün artmakta olduğunu ve bunun yalnızca ozon katmanı için değil iklim değişikliği için de tesirleri olduğunu gösteriyor. Daha da kaygı verici olanı, bu emisyonların kimilerinin artmasına tam olarak neyin neden olduğundan emin olmamamız.
Ozon katmanına ziyan veren kirletici kümesi kloroflorokarbonlar yahut CFC’ler olarak isimlendirilir ve bunlar daha evvel soğutucu akışkanlarda, klimalarda, aerosol kutularında ve başka uygulamalarda yaygın olarak kullanılıyordu. 1980’lerin sonunda yürürlüğe giren memleketler arası mutabakat olan Montreal Protokolü, ülkelerin bu CFC’lerin kullanımını etaplı olarak durdurmasını gerektiriyordu. Protokol, çetrefilli ve global bir etraf sıkıntısının ele alınmasında büyük ölçüde tarihi bir muvaffakiyet olarak kabul edilmekte.
İngiltere’deki Bristol Üniversitesi ve Ulusal Okyanus ve Atmosfer Yönetimi’nde araştırmacı olan çalışmanın baş müellifi Luke Western, Earther’a gönderdiği e-postada, CFC emisyonlarının global durumunu anlamak için araştırmacıların CFC’lerin atmosferik ölçümlerini ve gazların dünya çapında nasıl hareket ettiğine dair bir model kullandıklarını söyledi. CFC ölçümleri dünyanın dört bir yanındaki istasyonlardan toplandı.
Çalışma, 5 farklı CFC çeşidinden kaynaklanan emisyonların arttığını ortaya koyuyor.
CFC’lerden 3’ünün açıklanabilir bir nedeni var: Montreal Protokolü’nde, büyük ölçüde CFC’lerin yerine kullanılan kimyasallar olan birtakım hidroflorokarbonların (HFC’ler) üretiminde bir ölçü CFC emisyonuna müsaade veren bir boşluk. HFC’ler ozon katmanına çok fazla ziyan vermese de, global ısınma üzerinde telaş verici tesirleri olan güçlü sera gazları. Bu ortada Biden idaresi, eylül ayında Montreal Protokolü’nde HFC kullanımını etaplı olarak sonlandıracak global bir değişikliğe imza atmıştı.
Western ve grubu tarafından yapılan araştırma, emisyonları somut olarak belli bir bölgeye yahut fabrikaya bağlayamıyor; lakin kimi kestirimlerde bulunabiliriz. Çin, tarihi olarak dünyanın en büyük HFC üreticisi olmuştur. Louisiana’da bulunan bir Honeywell fabrikasının da Çin’i takip ettiği bildiriliyor.
Western’in eş muharriri, Dübendorf’taki İsviçre Federal Materyal Bilimi ve Teknolojisi Laboratuarlarında atmosferik kimyager olan Martin Vollmer, geçen ay düzenlenen bir basın toplantısında “gerçekten hiçbir fikrimiz yok. Bu kimyasalların yan eser olarak ortaya çıkacağı rastgele bir kimyasal süreç bilmiyoruz” diyor ve devam ediyor: “Başkalarının da bu emisyonlardan haberdar olması için erken bir ikazda bulunmayı umuyoruz.”